-43-

De bevrijding

Zo onverwacht, dat hadden we niet gedacht.

 

De overkant liet ons in de steek vanuit de Engelsen. Maar de Amerikanen kwamen uit het zuiden, zonder slag of stoot. We hoorden al langer het gerommel van schieten dat dichterbij kwam.

 

De Amerikanen rukten op naar Duitsland. En onverwacht kwamen ze bij Venlo de grens over. Ze stonden versteld dat de mensen hun verwelkomden en stonden er toen pas bij stil dat ze in Nederland waren.

 

Wij in het ziekenhuis wisten van niets. Maar om plus minus twee uur

's middags werden er gewonden binnengebracht door de Rode Kruis groep die in de buurt van de Kaldenkerkerweg functioneerde. Nadat de gewonden naar de operatiekamer waren gebracht. Zei een van hen: 'Dit is misschien de laatste'. De laatste? Zeiden Marius en ik. Ja, zo werd ons verteld. De Amerikanen trekken Venlo binnen. Kijk maar wij hebben al chocolade Pall Mal sigaretten. Wij konden het maar niet geloven. Dus van een heel andere kant dan dat wij verwacht hadden zouden we bevrijd worden. Er kwamen nog meer patiënten binnen en toen geloofden we het. We dachten allen, we willen het zien. Maar er uit gaan lukte natuurlijk niet.